Origineel, uitdagend, en een prachtige manier om op pad te gaan! Een halve etappe gedaan, zin in de volgende. Wie weet vertel ik dan meer...

Zenuwen gieren door mijn lijf wanneer we worden afgezet bij het eerste startpunt in Amersfoort. Terwijl er langzaam druppeltjes water uit de lucht vallen. Onwetend van wat de week me zou gaan brengen. Bang voor het onbekende. Maar eenmaal begonnen met de wandeling voel ik me al gauw als een klein kindje die een schat aan het zoeken is. Steeds weer op zoek naar het nieuwe straatnaambordje. Het voelde heerlijk om even alleen maar te zoeken en niet teveel na te hoeven denken. Maar wanneer de weg zich vervolgde in het bos, kwamen alle gedachtes langzaam op. Hoe zwaarder het fysiek werd, hoe slechter ik me mentaal voelde. Best logisch eigenlijk. Het pad toonde verschillende wegen en we verdwaalde, in het bos maar ook in onszelf. Mijn gedachtes keerde zich naar binnen en de buitenwereld paste er niet meer bij. Lopen lopen lopen. Stap voor stap naar het eindpunt. De nacht gaf mijn benen de tijd om te herstellen, maar mijn gedachtes werden niet omgekeerd. Ons pad werd aangepast en het voelde beter. Mijn ogen waren weer groot om al het moois te zien. Mijn neus stond open om al het lekkers te ruiken. Mijn oren stonden open om al het moois te horen. En mijn mond ging open om mijn woorden te delen en mijn gevoel eruit te zingen. Tijdens de gehele week voelde ik me echter een jojo. Met fijne gedachtes en rot gedachtes. Wanneer de zon mijn huid raakte voelde ik een hele aangename tinteling van warmte en vrolijkheid. Maar zodra de zon verdween achter de wolken, verdween ook het fijne gevoel.

Tijdens deze week ben ik er achter gekomen waar ik van geniet, hoe ik in elkaar zit en waar ik aan moet werken. Ik ben uit mijn comfortzone gegaan, heb naar mezelf geluisterd en heb doorgezet. Een best heftige week met verschillende wegen, gedachtes en gevoelens. Maar zeker wel een week die ik nu had moeten mee maken en waar ik geen spijt van heb.

Gisteren de laatste etappe gewandeld van het Gelukkigerwijspad samen met janneke terlouw. Was super mooi een echte aanrader!

De afgelopen weken ben ik aan het mijmeren over geluk. Wat maakt dat we ons gelukkig voelen en kunnen we daar zelf iets aan doen? Is geluk iets wat me overkomt of kan ik het geluk een handje helpen? Nu ik dit zo opschrijf zie ik gelijk wat er gebeurt, het lijkt net of ‘het geluk’ een zelfstandig iets is, buiten mezelf. Misschien is een betere vraag te onderzoeken wat mij gelukkig maakt.

Natuurlijk ben ik niet de eerste en de enige die nadenkt over geluk. Begin dit jaar kwam ik in aanraking met een heel bijzonder initiatief op ‘de markt van welzijn en geluk’. Een bevlogen man heeft een pelgrimstocht van 125 kilometer uitgezet rondom Amersfoort en noemt dat het Gelukkigerwijspad. Nieuwsgierig geworden, heb ik het pakket besteld dat bestaat uit een routeboekje, een landkaart Op weg naar geluk, een geluksmunt en nog meer van dat soort attributen.

Lees verder op het blog van Rita

GelukkigerWijs: Doordat de route (nog) niet gemarkeerd is, is het zeker in het bos soms lastig de weg vinden. Daarom is een GPS-Track beschikbaar, zodat je altijd gemakkelijk de weg kunt (her)vinden. Vraag om de gps-route via app@gelukkigerwijspad.nl  En kijk ook bij de vraagbaak.